माझा बापू

जन्म : त्रिपुरारि पौर्णिमा, १८ नोव्हेंबर १९५६
पहाटे ४ वाजून ३५ मिनिटांनी.
माता : सौ. अरुंधती जोशी.
पिता : डाँ. धैर्यधर जोशी.
संगोपन : आजी - सौ. शकुंतला नरेंद्र पंडित.
(माहेरचे नाव - मालती गोपीनाथशास्त्री पाध्ये)
विशेष प्रभाव : माई - सौ. द्वारकाबाई गोपीनाथशास्त्री पाध्ये
(बापूंच्या पणजी)
शालेय शिक्षण : डाँ. शिरोडकर हायस्कूल-परळ-मुंबई
माँटेसरीपासून ते अकरावी एस. एस. सी. पर्यंत
एस. एस. सी. - इ. स. १९७२
वैद्यकीय शिक्षण : नायर हॉस्पिटल - मुंबई
(टोपीवाला राष्ट्रीय वैद्यकीय महाविद्यालय)
एम. बी. बी. एस. - इ. स. १९७८
एम. डी. (मेडिसीन) - इ. स. १९८२

मी अनिरुद्ध आहे!

परमपूज्य अनिरुद्ध बापू (डॉ. अनिरुद्ध धै. जोशी) ह्यांचा दै. प्रत्यक्षमध्ये ५ नोव्हेंबर, २००६ (अनिरुद्ध पौर्णिमा) रोजी प्रकाशित झालेला अग्रलेख.
स्वतःच्याच पन्नासाव्या वाढदिवसानिमित्त प्रकाशित होणार्‍या दैनिकाच्या विशेष आवृत्तीतील अग्रलेख आणि तोही स्वतःवरच लिहिणारा, बहुधा मी एकमेव कार्यकारी संपादक असावा. माझी माई माझ्या लहानपणापासून नेहमी म्हणायची, " हा नं काय करील त्याचा कधी पत्ता लागत नाही, " तर माझी आई मला 'चक्रमादित्य चमत्कार' म्हणायची. बहुतेककरून माझ्या बालपणीच्या ह्या चक्रमपणाचाच विकास कायम होत राहिला आहे. प्रत्येकाला शालेय शिक्षणानंतर अगदी कुठलाही पाढा आठवला नाही तरी 'मी एके मी ते मी दाहे मी' हा पाढा सहजतेने येत असतो. कारण हा 'मी' दाही दिशांना मनाच्या घोड्यावर बसून पाहिजे तेव्हा पाहिजे तसा उधळू शकतो. मी असा आहे आणि मी तसा आहे, मी काही असा नाही आही मी काही तसा नाही, मला हे हवे आणि मला ते नको, मी हे केले आणि मी ते केले, अशा अनेक रुपांनी हा प्रत्येकाचा 'मी' जीवनभर धिंगाणा घालत राहतो आणि हा अनिरुद्ध तर लहान मुलांच्या 'धांगडधिंगा' शिबिराचा खंदा समर्थक. मग ह्या अनिरुद्धाचा 'मी' स्वस्थ थोडाच बसणार?
मी असा आहे आणि मी तसा आहे - मी कसा आहे हे फक्त मलाच माहीत आहे. पण मी कसा नाही हे मात्र मला अजिबात माहीत नाही. मी कसा आहे? ते माझ्या त्या त्या स्थितीतील अस्तित्व असणाऱया त्या मानवावर अवलंबून नाही, त्या त्या परिस्थितीवरदेखिल अवलंबून नाही. बाजूचा माणूस आणि परिस्थिती कशाही प्रकारची असो, मी मात्र तसाच असतो कारण मी सदैव वर्तमानकाळातच वावरतो आणि वास्तवाचे भान कधी सुटू देत नाही. भूतकाळाची जाणीव व स्मृति वर्तमानकाळातील अधिकाधिक सभानतेपुरतीच आणि भविष्यकाळाचा वेध वर्तमानकाळात सावध होण्यापुरताच, ही माझी वृत्ती.
मी चांगला आहे की वाईट आहे - हे ठरविण्याचा अधिकार मी प्रसन्न मनाने सर्व जगाला देऊन टाकलेला आहे कारण मुख्य म्हणजे इतर कोण मला काय म्हणतात ह्याची मला जराही पडलेली नसते. फक्त माझा दत्तगुरु आणि माझी गायत्रीमाता ह्यांना आवडेल असे आपण असावे हेच माझ्या जीवनाचे एकमेव ध्येय आहे आणि त्यांच्याच वात्सल्यामुळे मी त्यांना पाहिजे तसाच घडत राहिलो आहे.
मी काही असा नाही मी काही तसा नाही - मी कसा नाही, कुठे नाही आणि कधी नाही हे मात्र मला खरच माहीत नाही पण मी कशात नाही हे मात्र मला नीट माहीत आहे व हाच माझ्या प्रत्येक वाटचालीतील प्रकाश आहे.
मला हे हवे आणि मला ते नको - मला भक्तकारण हवे आणि राजकारण नको, मला सेवा करावयास हवी पण कुठलेही पद नको, मला मित्रांच्या प्रेमाचे सिंहासन हवे पण सत्ता नको, मला अहिंसा हवी पण दुबळेपणा नको, मला सर्वसमर्थता हवी पण शोषण नको, बल हवे पण हिंसा नको, मला परमेश्वराच्या प्रत्येक भक्ताचे दास्यत्व मी स्वीकारणे हवेहवेसे तर दांभिक ढोंगबाजी व खुळचट श्रद्धांचे (?) नायकत्व नको.
अनेकांना मी कुणालाही भेटायला जात नाही म्हणुन माझा राग येतो. परंतु मला कुणाकडूनही काही द्यायचेही नाही. मग कुणालाही भेटण्याचा प्रश्न येतोच कुठे ? मी भेटतो फक्त माझ्या मित्रांना कारण 'आप्तसबंध' म्हणजेच देण्याघेण्याशिवायची आपुलकी हे एकमेव मला भेटीसाठी कारण असते, म्हणून मला निर्व्याज आपुलकीची भेटगाठ हवी, पण देण्याघेण्याची किंवा विचारमंथनांची भेटगाठ नको असते. मला ज्ञान नको म्हणजे ज्ञानाचे पोकळ शब्द व देखावे नकोत पण मला परिश्रमपूर्वक ज्ञानाचा रचनात्मक कार्यासाठी होणारा निःस्वार्थ विनियोग हवा असतो.
मी हे केले आणि मी ते केले - 'मी काहीच करत नाही, ना-मी सर्वकाही करत असतो' ही माझी अंतिम श्रद्धा आहे. मग हा माझा 'मी' स्वस्थ बसून निष्क्रिय आहे काय? ते तर मुळीच नाही. या अनिरुद्धाचा 'मी' त्या 'ना-मी' च्या प्रत्येक श्रद्धावानाच्या जीवनप्रवाहाला पहात राहतो आणि त्या प्रवाहाची गती थांबणार नाही व पात्र कोरडे होणार नाही, ह्याची काळजी घेण्यासाठी त्या 'ना-मी' चा स्त्रोत त्याच्याच प्रेमाने श्रद्धावानाच्या जीवननदीच्या कुठल्याही डोहाला फोडून सतत प्रवाहित राहण्यासाठी ओतत राहतो. मला सांगा, ह्यात माझे काय?
सत्य, प्रेम व आनंद ह्या तीन मूलाधार गुणांचा मी निःसीम चाहता आहे व म्हणूनच असत्य, द्वेष आणि दुःख ह्यांचा विरोध हा माझा नैसर्गिक गुणधर्म आहे; ह्याचाच अर्थ, हे कार्यदेखील आपोआपच घडत असते. कारण जो स्व-भाव आहे तो आपोआपच कार्य करीत राहतो, त्यासाठी काही मुद्दामहून करावे लागत नाही.
प्रभुरामचंद्रांचा मर्यादायोग, भगवान श्रीकृष्णांचा निष्काम कर्मयोग आणि श्रीसाईनाथांचा मर्यादाधिष्टित भक्तियोग हे माझे आदर्श आहेत. मी स्थितप्रज्ञ नाही, मी प्रेमप्रज्ञ आहे. माझी बांधीलकी 'वास्तवाशी' म्हणजेच स्थूल सत्याशी नसून, ज्याच्यात पावित्र्य उत्पन्न होते अशा मूलभूत सत्याशी आहे.
मला काय करायचे आहे? मी काय करणार आहे? मी अग्रलेख का लिहितो आहे? तिसऱया महायुद्धाविषयी एवढे मी का लिहितो आहे? मी प्रवचन का करतो आहे? ह्याचे उत्तर माझी ह्रदयक्रिया कशी चालते व मी श्वास कसा घेतो ह्यांइतकेच सोपे आहे, खरे म्हणजे तेच उत्तर आहे.
माझ्या मित्रांनो, पवित्रता व प्रेम ह्या दोन नाण्यांना मी विकला जातो, बाकी कुठलेही चलन मला विकत घेऊ शकणार नाही. खरं म्हणजे, ह्या अनिरुद्धाचा 'मी' फक्त तुमचा आहे, तो माझा कधीच नव्हता आणि कधीही नसेल.
मित्रांचा मित्र,

ANIRUDDHA’S ACADEMY OF DISASTER MANAGEMENT

Aniruddha’s Academy of Disaster Management (AADM), is a charitable organization incorporated in April 2005 with ‘Disaster Management’ as its principal object. It is the culmination of Param Poojya Shri Aniruddha Bapu’s divine foresight and vision that has given concrete shape to the idea of having an academy of disaster management, that would impart basic training to the citizens of the country at large and specialized training to the would be trainers, on how to cope with all kinds of disasters, both natural and man-made. The trained volunteers would, in turn, reach out among the masses across the length and breadth of the country.
Disaster Management, as an idea and concept took shape in the year 2001 under the auspices of Sadguru Shree Aniruddha Upasana Trust. A14-day workshop organized from 14th February 2002 to 27th February 2002 marked a definite and successful beginning in that direction. On the occasion, highly qualified officers from the Municipal Corporation of Greater Mumbai Police, Mumbai Fire Brigade and institutes such as KEM Hospital, BYL Nair Hospital and IIT Mumbai delivered lectures on various aspects of possible disasters and disaster management plans. It was in early 2005, when the activity had gathered the requisite ‘critical mass’ that the need was felt to hive off this activity into a separate organization, in order to get the focus and attention that it deserved.
Currently, AADM’s scope of operations covers conducting basic training courses, providing assistance to local and civic bodies during any unforeseen natural and man-made disasters and providing crowd control seva at various public functions. AADM has also undertaken projects such as Vermiculture and Pulse Polio Vaccination drives for the general welfare of society.
Please go through the below link for a summary of the various activities undartaken by the AADM over the years.
Aniruddha's Academy of Disaster Management (AADM)

The Third World War.

The Third World War : Written by Dr. Aniruddha Dhairyadhar Joshi - M.D. (Medicine) and Consulting Rheumatologist. Editor of the widely read Indian daily - Pratyaksha.

Concealed behind her veil of calm, the witch, that is the third world war, knocks at the door.

The subject of this series of articles is not merely terrorism or anti-terrorism war based on the study of events that have occurred till now; it is a reflection over the possibilities that will unravel in the times to come.
There is no doubt that over the next twenty to twenty-five years, conflict will become an aspect of everyday doings and in every region on earth. Values based on theory or principles will have no place whatsoever in this conflict and 'survival of the fittest' will, on the contrary, be the only commandment. Thus, although political games and secrets conspiracies are going to be sure directives, quantitative power that can resort to aggression, violence and extreme ruthlessness is going to prove more dominant and successful in the conflict and for a long time to come. Once the war begins and more and more allies begin to take their stand on either side, the open and defiant violation of all ethics, one after another along with that of restraint begins with equal pace. Then there comes a stage when neither side feels the need to give any moral justification of its deeds, not even a superficial one. This is what has already started to happen and with every coming year, such instances are going to mount rapidly.
This is not telling the future. This is a study, a study of history and of the present circumstances. This is research, a research of the intent of the various characters on the stage of the world. In the next twenty years, a thousand occurrences will happen and literally in a hundred different places and that is one fact that every wise and studious thinker is aware of. A hundred different occurrences might be happening even at this every moment but here, there is a figurative mention of only ten selected ones. It is just that the remaining ninety occurrences have not been recorded, though they have certainly been part of the study undertaken.
The calendar is released every once in a year because there is a definite kind of mathematical formula and construction involved. The calendar of the coming 'third world war' is however, going to be a new one every day.
I wanted that all My friends, ordinary as they are just like I am, acquaint themselves with at least two percent of what the third world war means. Hence this written endeavour.......
....for my friends
from






To buy this book, please follow the below link
http://www.amazon.com/Third-World-Aniruddha-Dhairyadhar-Joshi/dp/819042601X

Kolhapur Medical Camp - 2010

Shree Sai Sachcharit Panchasheel Examination

These examinations, conducted by the Foundation in collaboration with Sai Samarth Vidnyan Prabodhini are based on the "Shree Sai Sachcharit" - a compilation of the life and teachings of Shree Sai Baba by Shree Govind Raghunath Dabholkar - Hemadpant. The examination intends to instill human values and propagate the path of "Bhakti" to the public at large and to future generations in particular. Half yearly examinations, based on this spiritual text are conducted free of cost. People of different age groups and from different walks of life appear for this examination. Till date more than 1 lakh people have appeared for the examinations, which has five levels. These examination papers can be answered in Marathi, Hindi, English, Gujarati, Telugu, Kannada, Tamil, Malayalam, Oriya, Bengali, Punjabi and German languages.
Recently, the examination format was revised to bring it on the lines of an Open University concept, under which participants can write their examinations sitting at home and send their answer papers either by post or even via internet.

Eco - Friendly Ganesh Murti.

This unique project involves the making of Lord Ganesh idols from Paper pulp. These idols are made from shredded paper of ‘Ramnaam’ notebooks used by the devotees who write Ramnaam and deposit the notebooks in the organization Aniruddha’s Universal Bank of Ramnaam (AUBR).These idols disintegrate easily upon submersion as compared to idols made from plaster-of-paris. A notable aspect is that, paints used are non-toxic, thus controlling pollution immensely.The volunteers of SAUF, AUBR and other organizations collectively make these idols for the Ganpati festival every year In the year 2007, the organization prepared and distributed nearly 3500 Lord Ganesh idols.


Articles from various news papers about Eco-Friendly Ganesh Murti

Aniruddha's Bank For The Blind.

As the name suggest, this is a bank, but one that stands apart from the rest. This is a Knowledge bank that stores knowledge in the form of Audio Cassettes/CDs for the benefit of the visually challenged. Audio Cassettes/CDs based on the academic curriculum are prepared and given to the visually challenged students of various blind schools and colleges.
Curriculum of courses meant for blind adults, viz. physiotherapy, as also technical courses like lathe training are also recorded on cassettes and CDs. The project has been targeted to reach out the entire country over the next three years, wherein the Cassettes/CDs will be prepared in different languages of the country, depending on the requirement. Volunteers, primarily ladies, record the Cassettes/CDs sitting at home, which gives them an ideal opportunity of balancing home and work, and in the process getting a sense of fulfilment. To date, this project has reached out to the needs of such reputed charitable institutions for the visually challenged, such as 'The Kamala Mehta School for the Blind','The Victoria School for the Blind' and the 'National Association for the Blind' (NAB) and is now in the process of connecting with a wiser user base. So far, more than 30,000 Cassettes and 3000 CDs have been distributed to various schools and institutions, free of cost, across India and other countries. So far, the curriculum has been recorded on CDs and cassettes in 11 Indian languages, not only for school going students but also for people pursuing post-graduate and vocational courses.
Till date, nearly 65,000 students have been benefited from these recorded audio books. Shree Aniruddha Upasana Foundation, through its 250 odd centers and thousands of volunteers, has commenced work in co-ordination with Shree Aniruddha Aadesh Pathak and Aniruddha Samarpan Pathak for achieving the ultimate objective of Samartha Bharat-a strong and self reliant India.

Training in Ancient Indian Martial Arts-'Bal Vidya'(Bala=Strength and Power together)

Param Poojya Sadguru Shri Aniruddha Bapu is himself an exponent of the ancient Indian Martial Arts (Bal Vidya) such as Mudgal Vidya, Ashva Vidya, Surtabhedan Vidya and Yashwanti Malla Vidya, to name a few.
Param Poojya Bapu believes that the energy acquired through these Vidyas can bring about major positive changes in the world. During ancient times, India was known and valued for its physical and mental health, to which the comprehensive study and judicious practice of these Vidyas made a significant contribution.
With the purpose of bringing back the bygone golden era and to make his devotees stronge and self-reliant, Param Poojya Bapu has personally trained the Pratham Acharya in these ancient martial arts. The Pratham Acharya now trains subsequent batches of dedicated volunteers.

"Ahilya Sangha Project"

Ahillya is the personification of the misery of the Indian woman; caught between the injustice of society and that of her husband. The Ahilya Sangh has been formed for suitably equipping woman with the requisite strength and resolve to counter any exploitation and to face any adversity with fortitude. All the Indian Martial Art needed for the self protection of woman have been taught to a select batch of 15 volunteers 'free of cost'. These fully trained volunteers are now, in turn, training subsequent batches, each comprising of 80 volunteers. Besides, all woman who have been wronged, or are facing a crisis situation in their lives, receive support from the "Ahilya Sangh".
Woman, who suffer because of the addiction of their husbands, also receive help from Ahilya Sangh. Till date, more than 800 ladies have been trained under the Ahilya Sangh Project. The Ahilya Sangh also undertakes tree plantation project across Maharashtra. Till date, thousands of trees have been planted across Maharashtra. The Sangh also takes care of the planted trees.